تکرار ضعیف مهدی یراحی در ماه عسل امسال

مهرداد کامور: چند سالی است که ماه رمضان عادت کردیم در پایان برنامه‌ی «ماه عسل» با اجرای احسان علیخانی، شنونده تیتراژ انتهایی این برنامه با صدای مهدی یراحی و یک موسیقی آرام که معمولأ تم اصلی آن پیانو است و یک عدد ترانه غمگین باشیم. اما تا کی باید شاهد این سبک اجرا  با توجه نزول کیفیت کلام یا ترانه‌ی آن توسط مهدی یراحی باشیم
متن کامل در ادامه مطلب... 

مهدی یراحی خواننده جوان و خوش ذوقی است که سال‌ها در موسیقی ایران فعالیت کرده و مدتی است که تبدیل به یک سوپراستار در موسیقی پاپ داخل کشور شده و با برگزاری کنسرت‌های متعدد و آمار بالای فروش آلبومش توانسته جایگاهش را در حوزه موسیقی پاپ داخلی تثبیت کند. «منو رها کن» مهدی یراحی شاید خاطره انگیزترین کار وی است که با ترانه روزبه بمانی، تیتراژ برنامه «شب شیشه‌ای» با اجرای رضا رشیدپور بود و به این ترتیب شروع کار حرفه‌ای مهدی یراحی با خواندن یک تیتراژ و شنیده شدن وی در یکی از برنامه‌های مهم پایتخت بود که البته مهدی یراحی به قدری ظرفیت و استعداد داشت که تیتراژخوانی برای او صرفأ یک موج کوتاه نباشد که بعد از برنامه فراموش شود و یراحی با تولید آثار خوب به واسطه همکاری با تیم قدرتمندی که شامل بهروز صفاریان و روزبه بمانی بود توانست به طور کاملا شایسته خودش را در بین خواننده‌های پاپ روز مطرح کند و اگر امروز فراموش شود که یراحی حداقل ۵۰ درصد موفقیتش را مدیون بهروز صفاریان و روزبه بمانی است در حق این دو نفر کم لطفی کردیم و یک دروغ بزرگ هم به جامعه موسیقی گفتیم.

«هوای تو»، «هرجای دنیایی دلم اونجاست» و «سازش» سه همکاری قبلی مهدی یراحی با برنامه «ماه عسل» بود که با ترانه‌ی روزبه بمانی در بین مخاطبین جایگاه بسیار ممتازی را کسب کرد به طوری که از جمله قطعات خاص مهدی یراحی شد که هوادران او بیشتر از سایر قطعاتش این سه آهنگ را از وی در کنسرت‌هایش طلب می‌کنند. «هوای تو» فضای موسیقی دلنشینی داشت که با تلفیق دلنشین کلام و ملودی توانست قطعه‌ی خیلی موفقی باشد اما در دو سال بعد قطعات «هرجای دنیایی» و «سازش» با یک تم ثابت موسیقایی عرضه شد و در چهارمین سال همکاری یراحی با «ماه عسل» هم شاهد همین تم تکراری در تیتراژ انتهایی برنامه بودیم که شاید در لحظات حساس غروب و برنامه تاثیرگذار «ماه عسل» و حال هوای ماه رمضان تکراری بودن آن خیلی تو ذوق نزند، اما این سه آهنگ را که کنار هم قرار می‌دهیم ترکیب ثابت ملودی و سبک خواندن یراحی به مزاج ما که طرفدار دو آتیشه یراحی نیستیم خوش نمی‌آید به خصوص اینکه ترانه‌های «هرجای دنیایی دلم اونجاست» و «سازش» از قدرت کلامی خوبی برخوردار بودند و ترانه امسال مهدی یراحی شاید توانسته احساسات سطحی و معمولی یک فرد را موزون کند و به گوش مخاطب برساند اما یقینأ نتوانسته حتی به جایگاه ترانه‌های قبلی یراحی در برنامه «ماه عسل» هم برسد و ترانه‌ی امسال مهدی یراحی در تیتراژ این برنامه، یک شیب ناملایم نزولی را طی کرده و باعث شده ما تیتراژ امسال «ماه عسل» را از مهدی یراحی نپذیریم حتی اگر احسان علیخانی هر بار از آن تعریف کند!

از اشکالات عروضی ترانه امسال مهدی یراحی که بگذریم، بازی با کلمات و احساسات معمولی که مشخص نیست مخاطب ترانه چه کسی است نتوانسته آن قدر قدرتمند باشد که تکراری بودن تم موسیقایی اثر را از حافظه ما پاک کند و شاید اگر کلام به قوت سال‌های گذشته‌اش بود می‌شد از تم خسته کننده و تکراری موسیقی یراحی چشم پوشی کرد. علت عدم همکاری یراحی با بمانی در تیتراژ امسال مشخص نیست اما آن چیزی که بر ما اهالی رسانه روشن شده این است که مهدی یراحی بعد از تثبیت جایگاهش در حوزه موسیقی پاپ، به نوعی از گروهی که این موفقیت را مدیون آن‌ها است جدا شده و تلاش می‌کند ادامه مسیر را با خلاقیت و سلیقه خودش ادامه دهد. ظاهرا مانند فرزند کوچکی که یک دست آن در دست پدر و دست دیگرش در دست مادر است تا راه رفتن را یاد بگیرد تا بعد دست‌هایش را رها کند، مهدی یراحی هم دست بهروز صفاریان و روزبه بمانی را رها کرده تا ادامه مسیر را خودش طی کند حتی اگر چندبار هم زمین بخورد. مسلمأ تیمی که مهدی یراحی را به این جایگاه رساند از ابتدا قصد تشکیل یک گروه با برچسب گروه موسیقی را نداشت زیرا اگر داشت تبدیل می‌شد به «چارتار» که یک تیم شامل خواننده، ترانه‌سرا، آهنگساز و تنظیم کننده است اما خیلی‌ها حتی اسم خواننده‌ی آثار این گروه را هم نمی‌دانند و ترانه‌ها را به اسم «چارتار» می‌شناسند؛ مسلمأ این هدف در تیم صفاریان، بمانی و یراحی نبود اگرچه تیم قدرتمندی بود؛ یعنی کلام روزبه بمانی با صدای مهدی یراحی و آهنگ بهروز صفاریان. قطعأ اجرای تیتراژ امسال «ماه عسل» اولین زمین خوردن مهدی یراحی بعد از جدایی رسمی از تیم سابقش محسوب می‌شود و باید صبر کرد و دید که یراحی در ادامه چقدر نسبت به این روند نزولی در آثارش احساس خطر می‌کند تا دستش را به جای محکم‌تری بگیرد که دوباره زمین نخورد و یا در بدترین حالت مهدی یراحی باز هم به واسطه‌ی نوشابه‌هایی که اطرافیان و هوادارانش برای او باز می‌کنند به هیچ وجه متوجه چنین خطری نشود و به کار خودش در همین سطح ادامه دهد.

شاید «هرجای دنیایی دلم اونجاست» اتفاق جدیدی در کارنامه یراحی بود، شاید «سازش» با توجه به کلام خوبش از یراحی قابل قبول بود اما مسلمأ تکرار همان اتفاقات با یک ترانه معمولی نمی‌تواند از این خواننده خوش صدا قابل قبول باشد و ما امیدواریم که مهدی یراحی انتقاداتی از این دست را به منزله دلواپسی اهالی رسانه برای کیفیت آثارش تلقی کند نه عناد و دشمنی با محبوبیت وی و امیدواریم در آینده شاهد ارائه آثار درخشان‌تری از این خواننده جوان کشورمان باشیم