فوق تخصص جراحی برای ماه عسل

مثل هر سال برنامه ی ماه عسل را پیشواز افطارم انتخاب کردم. برنامه ای پر از معنویت که به هر حال انسان را به یاد همنوعانش می اندازد و باعث می شود فکرت را  به کنکاش وا دارد تا بفهمی دیگرانی هم هستند که می توانی به فکرشان باشی و یک بار دیگر با خود زمزمه کنی که...
 متن کامل در ادامه مطلب...

ماه رمضان ، ماه نزول قرآن و ماه \\\"علی\\\" (ع) است. ماه عسل خلوت با خداوندی است که انسان را اشرف مخلوقات قرار دادو برای این آفرینش به خود تبریک گفت.هنر کسانی که انسانیت ما را به ما یادآور می شوند ،قابل ستایش است. برنامه ی\\\" ماه عسل\\\" چنین وظیفه ای به عهده گرفته است. یاران سخت کوش مریزاد دستتان.

 خبر امسال در آغاز ماه مبارک رمضان ،مثل هر سال برنامه ی ماه عسل را پیشواز افطارم انتخاب کردم. برنامه ای پر از معنویت که به هر حال انسان را به یاد همنوعانش می اندازد و باعث می شود فکرت را  به کنکاش وا دارد تا بفهمی دیگرانی هم هستند که می توانی به فکرشان باشی و یک بار دیگر با خود زمزمه کنی که :

بنی آدم اعضای یک دیگرند / که در آفرینش زیک گوهـــرند

چو عضوی بدرد آورد روزگار / دگر عضـــو ها را نماند قـــــرار

 تو کز محنت دیگران بی غمی / نشاید که نامت نهند آدمی

با این تفاصیل همان ماه مبارک هم غنیمت بود که بعد از برنامه ،بی خانه ای، خانه دار شود و مریضی در مان گردد و...

اما امسال تا اینجای کار حال و هوای برنامه ی ماه عسل تفاوت کرده است . یعنی روال کار به گونه ای است که بعد از اتمام برنامه یک سوال بی جواب در ذهنت زیر و رو می شود که مثلأ آنجایی که بچه های کار در جلو چشمت می گویند:" هنوز فرصت نکرده اند به آرزوهایشان فکر کنند "و یا دختری معصومانه از منجلاب تن فروشی ناخواسته ی خود و سایر همسالانش سخن می گوید دیگر نمی توانی فردا صبحش با پرداخت اندکی از دارائیت وجدان آسوده داشته باشی ؛چرا که صحبت از یکی و دو تا نیست که بهزیستی جمع و جورش کند و یا فلان خیّر با کمکش ریشه ی فقر و بی عدالتی را بخشکاند .

زمانیکه ناخدای اسیر شده را در برابر ملوان اسیرش مقایسه می کنی ،این سوال برایت باقی می ماند که آیا همانگونه که یک نا خدا در عرض چند روز آزاد شد ،امکان نداشت ملوانش، نه آزاد، که حداقل خبر اسارتش به گوش مادر و همسرش برسد تا اینگونه دچار عذاب و شکنجه نشوند؟صحنه ی گریه و استغاثه ی یک مادر در شب گذشته گمان نمی کنم تا شبها و ماهها فراموش شود .گریه هایی که پس از فرار فرزندش در بی کسی و رها شدگی حکایت از قلبی شکسته و درونی متلاطم داشت.

بله هم می دانیم که در جوامع مختلف امثال این اتفاقات بسیار محتمل و ممکن است و باز همه می دانیم رسیدن به عدالت موعود فاصله اش با ما زیاد است ، اما باید به برنامه ریزان و دست اندر کاران و مجری این برنامه ،دست مریزاد گفت که حد اقل بیماری بی عدالتی را آشکار کرده اند تا جامعه شناسان و روانشناسان اجتماعی با دیدن امراض اجتماع برنامه ای برای درمان آن ارائه دهند .همه می دانیم پنهان کردن بیماری به درمان نمی انجامد و حالا که عده ای به فکر نشان دادن جراحات و زخمهای اجتماع همت گماشته اند به فکر فراخوان جراحان فوق تخصص اجتماعی باشیم تا با نسخه ی حیات بخش به این زخمهای کهنه مرهم بگذارند .

حتمأ وقت آن شده است که نهادهایی مثل کمیته ی امداد و بهزیستی و سایر نهادهای مسوول در برنامه ریزی های خود تجدید نظر کنند و اگر نیاز به استعفا و واگذاری کار هست ، دریغ نکنند که ماه ، ماه علی(ع) است .یا علی مدد.